Moja intymna przestrzeń daje mi możliwość współdziałania z Naturą. Wiele się od niej nauczyłam. Mimo pandemii zasiała też we mnie ziarno spokoju i ufności do świata.

Słoneczne światło wołało, by iść mu naprzeciw i oglądać świat takim, jakim nikt go tu jeszcze nie widział.

Moja intymna przestrzeń daje mi możliwość współdziałania z Naturą. Wiele się od niej nauczyłam. Mimo pandemii zasiała też we mnie ziarno spokoju i ufności do świata.

Słoneczne światło wołało, by iść mu naprzeciw i oglądać świat takim, jakim nikt go tu jeszcze nie widział.

Moja intymna przestrzeń daje mi możliwość współdziałania z Naturą. Wiele się od niej nauczyłam. Mimo pandemii zasiała też we mnie ziarno spokoju i ufności do świata.

Słoneczne światło wołało, by iść mu naprzeciw i oglądać świat takim, jakim nikt go tu jeszcze nie widział.

Jasmila Žbanić pokazuje w tym poruszającym dramacie, przeboju festiwalu w Wenecji, jedną z najczarniejszych kart współczesnej historii Europy - masakrę w Srebrenicy.

Główną bohaterką jest tłumaczka (Jasna Duričić) - ktoś między zagubionymi stronami, starająca się scalić świat zmierzający ku zagładzie. Klasyczną, męską optykę wojny zastępuje nieoczywiste spojrzenie kobiet - głównej protagonistki oraz urodzonej w Sarajewie bośniackiej reżyserki.

Moja intymna przestrzeń daje mi możliwość współdziałania z Naturą. Wiele się od niej nauczyłam. Mimo pandemii zasiała też we mnie ziarno spokoju i ufności do świata.

Słoneczne światło wołało, by iść mu naprzeciw i oglądać świat takim, jakim nikt go tu jeszcze nie widział.

Moja intymna przestrzeń daje mi możliwość współdziałania z Naturą. Wiele się od niej nauczyłam. Mimo pandemii zasiała też we mnie ziarno spokoju i ufności do świata.

Słoneczne światło wołało, by iść mu naprzeciw i oglądać świat takim, jakim nikt go tu jeszcze nie widział.

Moja intymna przestrzeń daje mi możliwość współdziałania z Naturą. Wiele się od niej nauczyłam. Mimo pandemii zasiała też we mnie ziarno spokoju i ufności do świata.

Słoneczne światło wołało, by iść mu naprzeciw i oglądać świat takim, jakim nikt go tu jeszcze nie widział.

Wszyscy, którzy interesują się historią, szukają wiedzy, zbierają oryginalne pamiątki albo drobiazgi z "duszą", powinni odwiedzić Giełdę staroci. A więc do zobaczenia w RCK.

Moja intymna przestrzeń daje mi możliwość współdziałania z Naturą. Wiele się od niej nauczyłam. Mimo pandemii zasiała też we mnie ziarno spokoju i ufności do świata.

Słoneczne światło wołało, by iść mu naprzeciw i oglądać świat takim, jakim nikt go tu jeszcze nie widział.

Daleko, za górami, za lasami, za rwącymi potokami, na zielonej łące pasła się owca. Właściwie owieczka.

Była tak mała, że można ją było pomylić z ciasteczkiem, a nazywała się Bella. Wiodła ze swoim pasterzem spokojne życie, jednak ciągle marzyła o tym, by być duża.

Pomyłki być nie może! Orkiestra Kameralna Polskiego Radia jest jednym z najwspanialszych zespołów naszych czasów - ”The Gazette”, Montreal

Po raz drugi mamy przyjemność gościć w Kołobrzegu znakomitą orkiestrę kameralną „Amadeus”, tym razem nie jak poprzednio, we wnętrzu majestatycznej Katedry lecz w budynku Regionalnego Centrum Kultury przy ul. Solnej 1, w sali widowiskowej. To będzie iście królewska niedziela dla melomanów i wszystkich, którzy zechcą uczestniczyć w muzycznej uczcie, której ton nadawać będzie znakomita Agnieszka Duczmal. wa RCK